نسیم...

سپیده صبح که بدمد، خورشید شاهد اتفاقی سترگ خواهد بود. اتفاقی به بزرگی یک ملّت.

ملتی که عاشق حسین (علیه السلام ) اند و عاشورا.

عاشورایی که درس جهاد و شهادت بود و تن ندادن به ذلّت تسلیم در برابر ابن زیادها. فردا که بشود، نسیم خواهد وزید.

از میان کوچه ها و خیابان ها خواهد گذشت. و خواهد دید موجی از جنس بهار را که هیچ چیز،

حتی تحریم ها، جلو دارش نیست. و نسیم شاهد خواهد بود، آن کودکی را که فردا دست در دست مادرش می آید تا الفبای مقاومت و آزادگی را زیر لب زمزمه کند.

فردا نسیم از سرزمینی خواهد گذشت که خاکش از جنس عشق است.

عشق به همان ضریح شش گوشه ای که زادگاه نسیم بود...

و فردا همه مان می آییم تا کسی غیرت ایرانی مسلمان را از یاد نبرد...