منبر پربرکت

با هم توی یک حجره بودیم. گاهی همین­طور که مشغول خواندن قرآن بود، به یک آیه ­ای بیشتر علاقه­ مند می­ شد. قرآن را می ­بست و چندبار تکرارش می­ کرد تا حفظ شود.

بارها شده بود در حال قرآن خواندن توقّف می­ کرد و به من می­ گفت: می­ دانی چه دارد می­ گوید؟ بعد توضیح می­ داد...

وقتی قرآن می ­خواند، در بحر آن فرو می­ رفت.

انگار پای منبر کسی نشسته و مثلا درسی را گوش می ­دهد تا یاد بگیرد.

(شهید سیّد علی آل شهیدی)